VERKLARING DER KAART WELKE HET PLAN DER EEUWEN VOORSTELT.
|
|
–De
Tijdperken. –De Oogsttijden. –Trappen of graden van werkelijke en toegerekende standplaats. –De loopbaan van onzen Heer ]ezus Christus. –De loopbaan Zijner volgelingen. –Drie klassen in de nominale of Naamkerk. –Scheiding in den oogsttijd. –De gezalfde klasse verheerlijkt. –De groote beproevingsklasse. –Het kaf verbrand. De wereld gezegend. Het einddoel heerlijk. |
A - World B
- Present C -
Third Dispensation |
Aan het begin van dit
boek geven wij eene kaart, die Gods plan tot redding der wereld voorstelt.
Daarmede hebben wij getracht, door het oog, het verstand te helpen tot
beter begrip van het voortgaande karakter van Gods plan, en van de
voortgaande stappen die door allen gedaan moeten worden, indien men ooit
de geheele "verandering" van menschelijke tot goddelijke natuur
bereiken wil. Vooreerst zien wij op onze kaart de buitenste om trekken van de drie groote bedeelingen Gods, A, B, en C, waarvan de eerste, A, duurt van de schepping der wereld, tot aan den Zondvloed; de tweede, B, van den Zondvloed tot aan het begin van het Duizendjarig Rijk van Christus, zijne tweede komst; en de derde bedeeling, C, van het begin der regeering van Christus tot de “toekomende eeuwen." (Ef. I:10; II:7.)
Deze drie groote bedeelingen worden dikwijls in [258] de Schriften genoemd. A wordt “de oude wereld” genoemd; 2 Petr. II:5; III:6: B wordt door onzen Heere Jezus, “deze tegenwoordige wereld,” door Paulus, “de tegenwoordige booze wereld,” en door Petrus, “de wereld die nu is” genoemd. Terwijl C, “de toekomende wereld, waarin gerechtigheid woont” genoemd wordt, in tegenstelling met deze tegenwoordige booze wereld. Nu regeert het booze, en de rechtvaardigen lijden, terwijl in de toekomende wereld deze orde omgekeerd zal wezen; gerechtigheid zal heerschen, boosdoeners zullen lijden, en ten slotte zal alle kwaad worden vernietigd. In elke dezer groote bedeelingen, tijdperken of “werelden,” heeft Gods plan in betrekking tot den mensch, een afzonderlijke, duidelijke omtrek, doch allen zijn zij slechts onderdeelen van het ééne groote plan, dat, als het voleindigd zal zijn, de goddelijke wijsheid vertoonen zal – hoewel de afzonderlijke deelen op zich zelf bezien, de diepe beteekenis niet zullen kunnen aantoonen. |
|
 "World
that Was"
|
Aangezien de eerste “wereld” (hemel
en aarde, of die orde der dingen) voorbij ging met den Zondvloed,
volgt daaruit dat het eene andere orde geweest moet zijn dan “deze
tegenwoordige booze wereld,” waarvan onze Heer zeide dat Satan de vorst
is. Dientengevolge was de vorst dezer “tegenwoordige booze wereld,”
niet die der wereld vóór den Zondvloed,
hoewel hij ook toen niet zonder invloed was. Verscheidene Schriftuurplaatsen werpen licht op Gods handelingen gedurende dien tijd, en geven een duidelijk inzicht in Zijn plan, in zijn geheel. Zij doen vermoeden dat de eerste “wereld” of de bedeeling vóór den Zondvloed, onder het toezicht, en bepaalde bediening van engelen was, aan wie het toegestaan werd te beproeven wat zij doen konden om een vervallen en ontaard geslacht wederom op te heffen. Zonder twijfel waren zij met Gods toestemming begeerig het te beproeven, want [259] zij hadden hunne belangstelling getoond, toen zij bij de schepping zongen en juichten. Job XXXVIII:7. Dat de engelen, met Gods toestemming, doch zonder goed gevolg, die eerste wereld regeerden, is niet alleen uit alle aanhalingen betrekkende dien tijd op te maken, maar kan ook worden afgeleid uit het woord des Apostels, als hij, de tegenwoordige bedeeling met het verledene en de toekomst vergelijkende, zegt: (Hebr. II:5)
Neen, die wereld zal onder het beheer van den Heere Jezus en van Zijne medeerfgenamen zijn, en daarom zal het niet alleen een rechtvaardiger bestuur zijn, dan dat van deze “tegenwoordige booze wereld,” maar het zal ook een gelukkiger afloop hebben dan dat der eerste bedeeling onder de bediening der engelen, wier onvermogen om het gevallene geslacht terug te brengen, duidelijk blijkt uit het feit, dat de boosheid des menschen zóó groot werd, dat God in Zijnen toorn het geheele menschelijke geslacht, op acht personen na, met eenen vloed vernietigde. Gen. VII:13. |
|
 |
Gedurende den tijd van
“de tegenwoordige booze wereld,” wordt het den mensch vergund
te trathten zich zelf te regeeren, doch door den val is hij onder de macht
van Satan, de “vorst dezer wereld” gekomen en tegen diens
kuiperijen en listen heeft hij te vergeefs gekampt, in zijne pogingen tot
zelfbestuur, gedurende den langen tijd van den Zondvloed tot aan de
tegenwoordige eeuw. Deze poging van den mensch om onder Satan te regeeren, zal eindigen in zulk een tijd van benauwdheid, als er niet geweest is. En zóó zal het ijdele gebleken zijn, niet allen van der engelen macht om het geslacht te redden, maar ook vans menschen pogingen om bevredigende toestanden te erlangen. |
|
D -
|
De tweede dezer groote
bedeelingen, B, bestaat [260] uit drie afzonderlijke tijdperken,
waarvan elk, als een vooruitgaandestap, voorwaarts en opwaarts in Gods
plan leidt.
|
|
E - Jewish Age
|
Tijdperk E is
de Joodsche eeuw, of het tijdperk volgende op den dood van Jakob, wiens
nageslacht gedurende dat tijdperk door God beschouwd werd als Zijn
bijzondere zorg –
“Zijn volk.” Aan hen bewees Hij bijzondere
gunsten, en verklaarde:
Zij als natie, waren het zinnebeeld van de Christelijke Kerk, een “heilig yolk, een afgezonderd volk.” De beloften aan hen gedaan waren zinnebeeldig van “de betere beloften” aan ons. Hun reis door de woestijn naar het land der belofte was het zinnebeeld van onze reis door de woestijn der zonde naar het hemelsche Kanaan. Hun offers rechtvaardigden hen zinnebeeldig, niet werkelijk, want het bloed van stieren en bokken kan de zonde niet wegnemen. (Hebr. X:4.) Maar in het Evangelie tijdperk F, hebben wij de “betere offeranden,” die verzoening doen voor de zonden der geheele wereld. Wij hebben “het Koninklijk Priesterdom” bestaande uit allen die zichzelven Gode tot levende slachtofferen stellen, heilig en welaangenaam, door Jezus Christus, die het Hoofd is of de Hoogepriester onzer belijdenis. Hebr. III:l. In het Evangelische tijdperk vinden wij de werkelijkheid van hetgeen de Joodsche eeuw met hare diensten en inzettingen afschaduwde. (Hebr. X:1.) |
|
F - Gospel Age |
Het Evangelisch tijdperk F, is het
tijdperk, gedurende hetwelk het lichaam van Christus geroepen wordt uit
de wereld, en door het geloof de kroon des levens te zien krijgt, evenals
ook de zeer groote en dierbare beloften, waarbij (door gehoorzaamheid aan
deze roeping met hare eischen) het de goddelijke natuur deelachtig kan
worden. 2 Petr. I:4. [261] Aan het booze wordt nog toegelaten de wereld te beheefschen of te regeeren, opdat de wereld, met het booze in aanraking komende, getoetst worde, en weten moge of zij gewillig zij, de menschelijke natuur met haar zegeningen en voorrechten op te geven, (een levensoffer dat gelijkvormig gemaakt is aan Jezus’ dood) om waardig te worden gerekend, zijn beeld gelijkvormig te worden in de opstanding. Ps. XVII:15. |
|
G -
|
De derde groote
bedeeling, C, zal bestaan uit vele eeuwen, de “toekomende
eeuwen.” De eerste, het Millennium, (dat zooals wij vroeger reeds zeiden, de naam is van het Duizendjarig Rijk) G, is de eenige waaromtrent ons iets bepaalds te kennis is gegeven. Het zijn de duizend jaren gedurende welke Christus regeeren zal, daarbij al de geslachten der aarde zegenende, en alzoo voleindigende de wederoprichting aller dingen, die God gesproken heeft door den mond al Zijner heilige profeten van alle eeuw. Hand. III:21. In dat tijdperk zullen zonde en dood voor altijd worden uitgewischt, want Christus moet regeeren totdat hij al de vijanden onder Zijne voeten zal gelegd hebben...
Dat zal het groote, het alles wederherstellende tijdperk zijn. In die regeering verbonden met Jezus Christus, zal dan de Kerk (de Gemeente) Zijne Bruid, Zijn lichaam zijn, gelijk Hij het beloofd heeft, zeggende:
|
|
H - "Ages |
De “toekomende
eeuwen,” H, die op deze groote wederherstellende periode volgen,
zullen tijden van volmaking, zaligheid, en geluk zijn, maar over wat
daarin voor zal vallen, zwijgen de Schriften. Op dezen verren afstand is het genoeg te [262] weten, dat zij, dank zij Gods genade, tijden van heerlijkheid en zegen zijn zullen. |
|
Jewish
Age Harvest |
Elk dezer bedeelingen
heeft hare onderscheidene bestemde tijden voor het begin, en den voortgang
van haar werk, en allen eindigen zij met een oogsttijd, die de vruchten
aanduidt. De oogsttijd aan het einde van het Joodsche tijdperk was eene periode van veertig jaren, durende van het begin van Jezus’ bediening, toen hij van God door den Geest gezalfd werd (Hand. X:37, 38), A. D. 29, tot aan de verwoesting van Jeruzalem, A. D. 70. Met dezen oogsttijd eindigde de Joodsche eeuw, en begon het Evangelisch tijdperk. Gelijk de omtrekken aanduiden, reiken einde en begin dezer tijden over elkander heen. |
|
 |
Het Joodsche tijdperk
eindigde eenigermate toen de Heer aan het einde Zijner drie en een half
jarige bediening, het volk van Israël
verwierp, zeggende: “Uw huis worde u woest gelaten” (Matth.
XXII:38).
Toch werd hun daarna nog drie en een half jaar lang gunst betoond, door dat de boodschap des heils, en de roeping door het Evangelie uitsluitend tot hen beperkt werd, in overeenstemming met des profeten verklaring (Dan. IX:24-27), betreffende zeventig weken (jaarweken) van gunst jegens hen, waarvan in het midden der laatste dezer, de Messias zoude worden afgesneden (sterven), maar niet voor hemzelven. “Christus stierf (niet voor zich zelven, maar) voor onze zonden,” en heeft alzoo de slachtofferen en gaven doen eindigen in het midden der week, – drie en een half jaar vóór het eindigen der zeventig verbondsweken van Joodsche gunst. |
|
 Gospel to the Gentiles |
Toen het ware offer gebracht
was, konden de zinnebeeldige offeranden niet meer door Jehovah erkend
worden. Het had dus een ruimer beteekenis, dat de Joodsche eeuw
sloot met het eindigen der zeventigste week, of drie en een haff jaar na
het kruis, –
waarna het Evangelie ook aan de Heidenen, te beginnen met
[263] Cornelius, gepredikt werd. (Hand. X:45.) Hiermede eindigde de
Joodsche eeuw, voor zoo verre het Gods gunst en erkenning der Joodsche
Kerk betrof; hun volksbestaan eindigde pas in den grooten tijd van
ellende, die later volgde. In dat tijdperk van den Joodschen oogst, had het Evangelisch tijdperk zijn begin. Het doel van dit tijdperk is de roeping, de ontwikkeling, en de beproeving van “den Christus Gods – Hoofd en lichaam. Deze bedeeling is die des Geestes, daarom moet men eigenlijk zeggen, dat de Evangelische eeuw begon toen Jezus gezalfd werd met den Heiligen Geest en met kracht, (Hand. X:38; Luk. III:22; IV:18) ten tijde van zijnen doop. |
|
Gospel Age
Harvest "The harvest is the end of the
age." |
Wat echter de Gemeente
(zijn lichaam) betreft, zoo begon deze bedeeling pas drie en een half
jaar later. Ook het Evangelisch tijdperk eindigt met een oogsttijd,
waarbij alweder de twee uiteinden over elkander reiken, namelijk, het
einde der Evangelische eeuw, en het begin van het Millennium, of de
wederoprichting aller dingen. De Evangelische eeuw eindigt bij gedeelten, even als haar vóórbeeld of “afschaduwing,” de Joodsche eeuw. Even als dáár, de eerste zeven jaren van den oogst in bijzonderen zin gewijd waren aan een werk, in en voor Israël naar het vleesch, en jaren van gunst waren, zoo vinden wij hier eveneens zeven jaren, aanduidende de zelfde strekking te hebben op de Evangelische Kerk (Gemeente) en gevolgd door een tijd van benauwdheid (“vuur”) over de wereld, als een straf voor de ongerechtigheid, en eene voorbereiding voor de regeering der gerechtigheid – waarover later meer. |
|
N - Plane of Human
Perfection – Actual or Reckoned P -
Plane of Typical Perfection R -
Plane of Sin and Depravity |
De Weg ter Heerlijkheid K, L, M, N, P, R, stellen ieder een verschillende hoogte voor. N, is de hoogte of de trap der volmaakte menschelijke natuur. Adam stond [164] opdezen trap eer hij zondigde, doch van het oogenblik af dat hij ongehoorzaam was, viel hij op trap R, de hoogte van verdorvenheid en zonde, waarop geheel zijn nageslacht geboren werd. Dit stemt overeen met den breeden weg die tot het verderf leidt. P stelt voor de hoogte, of den trap van zinnebeeldige gerechtigheid, gerekend, alsof de offeranden der wet die bewerkt hadden. Het was geen ware volmaaktheid, “want de wet heeft geen ding volmaakt” (Hebr. VII:19.) N stelt niet alleen den trap van menschelijke volmaaktheid voor, eenmaal ingenomen door den volmaakten mensch Adam, maar ook het standpunt van alle gerechtvaardigde menschen. “Christus stierf voor onze zonden naar de Schriften,” en dientengevolge zijn alle geloovigen in Christus – allen die zijn volmaakt en voleindigd werk als hun rechtvaardiging aannemen – door het geloof, door God als gerechtvaardigd gerekend, als waren zij volmaakte menschen die nimmer gezondigd hadden. In Gods oog worden dus allen die Christus als hun verlosser aannemen, gerekend te staan op den trap van menschelijke volmaaktheid, N. Dit is het eenige standpunt van waaruit de mensch God bereiken kan, of eenige gemeenschap met Hem hebben kan. Allen op deze hoogte, of trap, noemt God zonen (menschelijke zonen). Op deze wijze was Adam een zoon (Luk. III:38), en had hij gemeenschap met God vóór zijne ongehoorzaamheid. Allen die het volbrachte verzoeningswerk van onzen Heere Jezus aannemen, worden gerekend als wedergebracht tot oorspronkelijke reinheid, en hebben dientengevolge gemeenschap met God. Gedurende deze Evangelische eeuw heeft God een bijzonder aanbod aan de gerechtvaardigde menschen gedaan, hen zeggende dat zij op zekere voorwaarden, eene verandering van natuur kunnen ondergaan, dat zij kunnen ophouden aardsche [265] menschelijke wezens te zijn, en geestelijke hemelsche wezens kunnen worden, zooals Christus, hun Verlosser. |
|
"...present your bodies a
living sacrifice... |
Sommige geologies –
gerechtvaardigdenzijn –
tevreden met de vreugde en den vrede, die zij
hebben door het geloof in de vergiffenis hunner zonden, en slaan daarom
geen acht op de stem die hen uitnoodigt om hooger op te komen. Anderen, gedrongen door de liefde Gods, welke blijkt uit de verzoening voor de zonde, en voelende dat zij dus zichzelven niet toebehooren, omdat zij met een prijs gekocht zijn, zeggen: “Heere, wat wilt gij dat ik doen zal?” Dezulken hebben des Heeren antwoord door Paulus, die zegt:
Wat bedoelt de Apostel met ons zoo te dringen, ons tot levende offeranden te stellen? Hij bedoelt dat wij in Gods dienst zouden stellen iedere kracht en elk talent dat wij bezitten, dat wij voortaan niet voor ons zelven zullen leven, noch voor onze vrienden, of onze familie, of de wereld, noch voor iets dat niet in gehoorzamen dienst staat van hem, die ons met zijn eigen dierbaar bloed gekocht heeft. |
|
|
Maar aangezien God
geen zinnebeeldig offer wilde hebben, dat onvolmaakt was, of waaraan eenig
gebrek was, en aangezien wij door Adam allen zondaars zijn, hoe kunnen wij
dan Hem aangename offeranden zijn? Paulus toont aan dat wij alleen door
heilig te zijn, welaangename offeranden kunnen zijn. Wij zijn niet heilig zooals Jezus, die geene zonde gekend heeft, wijl wij tot het veroordeelde geslacht behooren, als ook omdat wij nog niet de algeheele volmaaktheid bereikt hebben, want wij rekenen niet die volmaaktheid bereikt te hebben, waartoe wij geroepen zijn, maar wij hebben dezen schat in aarden (d. i. zwakke en lekke) vaten, [266] opdat de heerlijkheid van onze eindelijke volmaaktheid gezien worde te zijn van God en niet uit ons. Maar onze heiligheid en onze welbehagelijkheid aan God als offerande, komt uit het feit dat God ons vrijelijk heeft gerechtvaardigd van alle zonde door ons geloof in de offerande van Christus ten onzen behoeve. |
|
K -
Plane of Glory L
- Plane of M - Plane of
|
Zoovelen als er deze
roepstem waardeeren en gehoorzamen, verheugen er zich in, waardig te
worden gerekend om Christus' wil smaadheid te lijden, en zien niet naar de
dingen die gezien worden, maar naar de dingen die niet gezien worden, –
naar de "kroon des levens" –
de prijs van onze roeping in Christus Jezus, en "de heerlijkheid
die in ons zal geopenbaard worden." Dezen vanaf het oogenblik hunner dienstwijding aan God, worden niet langer menschen gerekend, maar als wedergeborenen Gods door het woord der waarheid – niet meer vleeschelijke, maar voortaan geestelijke kinderen. Zij zijn nu een stap dichter bij den prijs, dan toen zij eerst geloofden. Maar hun geestelijk bestaan is nog onvolmaakt; zij zijn slechts verwekt, nog niet geboren uit den Geest. Zij zijn ongeboren geestelijke kinderen op trap M – de trap der geestelijke verwekking. Omdat zij verwekt zijn door den Geest, worden zij niet meer gerekend vleeschelijk te zijn, doch geestelijk; want de vleeschelijke natuur welke de hunne was, hebben zij, nu zij gerechtvaardigd zijn, opgegeven, of als dood gerekend – eene levende offerande, heilig, welbehagelijk aan God, en door Hem aangenomen. Zij zijn nu nieuwe schepselen in Christus Jezus, het oude (vleeschelijke wil, hoop en ijver) is voorbij gegaan, en alles is nieuw geworden, want "gijlieden zijt niet in het vleesch, maar in den Geest, zoo anders de Geest Gods in u woont." 2 Cor. V:17; Rom. VIII:9. Trap L stelt den toestand van volmaakt geestelijk [267] bestaan voor; maar eer trap L bereikt kan worden, moeten de voorwaarden van ons verbond ten uitvoer gebracht worden. Het is één ding, zich tegenover God te verbinden dat wij dood zullen zijn aan alle vleeschelijke dingen, een ander ding is het, dat verbond gedurende onze aardsche loopbaan vast te houden – het "vleesch onder" (dood) te houden, af te zien van onzen eigenen wil, doende alle en des Heeren wil. De ingang op vlak, of trap L, wordt geboorte genoemd, de volle ingang in het leven als geestelijk wezen. De geheele gemeente zal op dezen trap of hoogte komen, als zij van uit de wereld zal zijn uitgelezen of uitverkoren in den "oogsttijd," of einde der Evangelische eeuw. "De dooden in Christus zullen eerst opstaan. Dan wij die levend overgebleven zijn, zullen veranderd worden in één punt des tijds" – volmaakte geestelijke wezens, gelijk gemaakt aan het verheerlijkte lichaam van Christus, (want dit sterfelijke moet onsterfelijkheid aandoen.) Dan, als het volmaakte zal gekomen zijn, zal, wat ten deele was (de verwekte toestand met alles waarin het vleesch ons nu hinderlijk is) te niet gedaan worden. Maar er is bovendien nog een stap vooruit te nemen, verder dan eene volmaking van het geestelijk bestaan, namelijk, tot "de heerlijkheid hier na volgende" – trap K. Wij bedoelen hier niet eene heerlijkheid des persoons, maar eene heerlijkheid van kracht en bediening. Het bereiken van trap L brengt ons tot de volle persoonlijke heerlijkheid, namenlijk, de heerlijkheid van aan Christus gelijk te wezen. Doch nadat wij alzoo verheerlijkt zijn, en gelijk gemaakt aan onzen Heer, en ons Hoofd, zullen wij één met Hem worden in de heerlijkheid van macht en bediening, dat wil zeggen, met hem deelen in zijne heerlijkheid en eer; het zal ons gegeven worden te zitten met hem in zijnen troon, [268] evenals Hij, nadat Hij bij zijne opstanding volmaakt was, verhoogd werd aan de rechterhand van de Majesteit in de hemelen. Alzoo zullen wij de eeuwige heerlijkheid, op trap K, binnengaan. |
|
a - Adam b - Fallen Adam c - Ancient Worthies d - Mankind e - Fleshly Israel Typically Justified as a Nation f - Jewish Time of Trouble g - Jesus |
Laat ons nu de kaart
weer met aandacht bestudeeren, en de verklaringen nagaan der
verschillende trekken van het plan Gods. Voor deze verklaringen gebruiken
wij de pyramide figuur, om volmaaktheid voor te stellen, omdat die er zich
zoo toe leent, en ook klaarblijkelijk aangehaald wordt in de Schriften. Adam was een volmaakt wezen; zie pyramide a; bezie zijne plaats – op trap N die vleeschelijke volmaaktheid voorstelt. Op trap R, de trap van zonde en onvolmaaktheid, of der verdorvenheid, stelt de onthoofde pyramide b, of de onvolkomene figuur, gevallen Adam en zijn nageslacht voor, – ontaard zondig en veroordeeld. Abraham, en anderen uit dien dag, gerechtvaardigd (namenlijk volmaakt gerekend) uit het geloof, vinden wij, voorgesteld door pyramide c op trap N. Abraham was een lid van het ontaarde menschelijke geslacht, en behoorde van nature, met de overigen op trap R; maar Paulus zegt ons, dat Abraham gerechtvaardigd was door het geloof, d. i., hij werd om zijn geloof, door God tot een zondeloos en volmaakt mensch gerekend. Dit verhief hem in Gods schatting boven de wereld der gevallene zondige menschen, tot op trap N, en hoewel nog onvolmaakt, werd hij opgenomen in de gunst die Adam verloren had, namenlijk gemeenschap te hebben met God als een "vriend." Jakob II:23. Allen op den volmaakten (zondelooze) trap N, zijn vrienden Gods, en Hij is hun tot een vriend, doch zondaars (op trap R) zijn in vijandschap met God – "vijanden door booze werken." De wereld der menschen, na den Zondvloed voorgesteld door figuur d, stond nog op trap R – nog in vijandschap, waar het blijft, totdat de gemeente [269] van het Evangelie zal zijn uitverkoren en verzameld, en het Duizendjarig rijk begint. Israël naar het vleesch, gedurende de Joodsche eeuw, toen de zinnebeeldige offeranden van stieren en bokken hen reinigden (niet werkelijk, slechts zinnebeeldig, want de Wet kan niets volmaken – Hebr. VII:19), was zinnebeeldig gerechtvaardigd, daarom is zij e op trap P, de trap van zinnebeeldige rechtvaardigmaking, die van af de wetgeving op den berg Sinaï duurde totdat Jezus een einde van de Wet maakte, door haar te nagelen aan zijn kruis. Dáár eindigde de zinnebeeldige rechtvaardigmaking door het instellen van de "betere offerande" dan de Joodsche zinnebeelden, die welke werkelijk de zonde der wereld wegneemt, en degenen die daar toegaan werkelijk heiligt. Hebr. X:1. Het vuur van beproeving en moeite, waar vleeschelijk Israël door heenging toen Jezus tegenwoordig was, hen ziftende, en de "ware Israëlieten" uit hen nemende, en voornamenlijk, toen na het afscheiden van de tarwe, hij het kaf (het vuilnisgedeelte van dat stelsel) met onuitblusschelijk vuur verbrandde, wordt voorgesteld door figuur f. Het was een tijd van benauwdheid die zij vruchteloos trachtten af te wenden. Luk. III:17, 21, 22; 1 Thess. II:16. Op dertigjarigen leeftijd was Jezus een volkomene man, (g) hebbende de heerlijkheid van den geestelijken toestand verlaten, en mensch geworden, ten einde (door de goedheid Gods) voor een iegelijk mensch den dood te kunnen smaken. De rechtvaardigheid van Gods wet is zonder twijfel, oog om oog, tand om tand, ziel om ziel. Het was noodzakelijk dat een volmaakt mensch voor de menschheid sterven zoude, want de eisch der rechtvaardigheid kon op geen andere wijze bevredigd worden. Evenmin als de dood van stieren en bokken de zonde kon wegnemen, evenmin kon de dood [270] eens engels de schuld betalen en den mensch verlossen. Daarom is hij die genaamd wordt, "het Begin van de Schepping Gods," een mensch geworden, "vleesch geworden," opdat hij het rantsoen (de kostende prijs) kon geven, dat de menschheid verlossen zou. Hij moest wel een volmaakt mensch geweest zijn, anders zoude Hij om. den prijs te betalen niet meer hebben kunnen doen, dan eenig lid van het gevallen geslacht. Hij was "heilig, onnoozel, onbesmet, afgescheiden van de zondaren." Hij heeft de zelfde gestalte op gelijkheid der zondaars genomen, "de gelijkheid des zondigen vleesches," de menschelijke gelijkheid. Maar Hij nam die "gelijkheid" in hare volkomenheid aan; Hij nam geen deel aan derzelver zonde of onvolmaaktheid, behalve waar Hij vrijwillig deelde in het leed en de smart van sommigen gedurende zijne bediening, hun smarten en gebreken op zich nemende, en daarvoor zijne eigene levenskracht en gezondheid schenkende. |
|
 |
Er staat geschreven
dat "Hij onze krankheden op zich genomen, en onze
smarten gedragen heeft," (Jes. LIII:4) en
"kracht, (leven, levenskracht, sterkte) ging van hem uit, en genas
ze allen." Mark. V:30; Luk. VI:19; Matth. VIII:16, 17. "In gedaante gevonden als een (volmaakt) mensch, heeft Hij zich zelven vernederd, gehoorzaam geworden zijnde tot den dood." Hij bood zich bij God aan, zeggende:
– en stelde deze toewijding zinnebeeldig voor, door een doop in water. Toen Hij zich alzoo aangeboden en toegewijd had, was zijn offer heilig (rein) en Gode welaangenaam, Die dan ook Zijne goedkeuring toonde, door hem te vervullen met den Geest en met kracht – toen de Heilige Geest over hem kwam, hem alzoo zalvende. |
|
h - Jesus, i - Jesus Resurrected as a Divine Being |
Dit vervullen met den
Geest was het verwekken [271] tot een nieuwe nature –
de goddelijke –
die ten volle ontwikkeld of geboren zoude zijn, als Hij het offer ten
volle gebracht zoude hebben –
het offer van de menschelijke natuur.
Deze verwekking was een stap opwaarts van den menschelijken toestand af, en wordt op trap M door pyramide h afgebeeld. Trap M zijnde de hoogte van geestelijke verwekking. Op deze hoogte bracht Jezus drie en een half jaren van zijn leven door, totdat zijn menschelijk bestaan eindigde aan het kruis. Toen, na drie dagen dood te zijn geweest, werd Hij opgewekt ten leven – tot de volmaaktheid van geestelijk leven (i, trap L) geboren uit den Geest, – "de eerstgeborene uit de dooden." "Dat wat uit den Geest geboren is, is geest," daarom was Jezus na Zijne opstanding een geest – een geestelijk wezen, en in geen enkel opzicht meer een menschelijk wezen. Wel is waar, had Hij na zijne opstanding macht om zijnen discipelen te onderwijzen, en hen te toonen daf Hij niet meer dood was, maar Hij was niet meer een mensch, aan menschelijke toestanden onderhevig, doch kon gaan en komen gelijk de wind. (Zelfs toen de deuren gesloten waren), en niemand kon zeggen van waar Hij kwam of waar Hij heen ging
|
|
k - Jesus, l
- Jesus, |
Van het oogenblik af
dat Jezus zich ten offer wijdde bij zijnen Doop, werd de menschelijke
natuur als dood gerekend, en ving de nieuwe natuur aan, die volmaakt werd
bij de opstanding, toen Hij den trap van volmaakt geestelijk bestaan, L,
bereikt had –
opgewekt werd een geestelijk lichaam. Veertig dagen na zijne opstanding
voer Jezus op tot de majesteit in de hemelen, –
de hoogte van goddelijke heerlijkheid, K, (pyramide k).
Gedurende de Evangelische eeuw is Hij in heerlijkheid geweest (l), gezet met den Vader in Zijnen troon, en Hoofd zijner gemeente op aarde – haar bestuurder en gids. [272] Gedurende deze gansche Evangelische eeuw is de Gemeente in eer proces van ontwikkeling, tucht, en beproeving geweest, opdat zij aan het einde van den oogsttijd dezer eeuw zijne Bruid en medeerfgename worden moge. Van daar dat zij gemeenschap heeft aan zijn lijden, opdat zij ook met hem verheerlijkt moge worden (trap K) als de daartoe bestemde tijd gekomen zal zijn. De schreden welke de Gemeente nemen moet om tot hare verheerlijking te geraken, zijn de zelfden, die haar Leidsman en Heer nam, "die ons een voorbeeld heeft nagelaten, opdat wij in Zijne voetstappen zouden wandelen," – behalve dat de Gemeente van een lager standpunt ui tgaat. Onze Heere stond bij zijne intrede in de wereld, naar wij zagen, op trap N, de hoogte van menschelijke volmaaktheid, terwijl wij allen, van Adams geslacht zijnde, op een lager standpunt, trap R, staan, de trap van zonde, onvolmaaktheid, en vijandschap tegen God. Voor ons is dus een eerste noodzakelijkheid, gerechtvaardigd te worden en aldus trap N te bereiken. Hoe wordt dit volbracht? Door goede werken? Neen, zondaars kunnen niets goeds volbrengen. Wij kunnen ons bij God niet aanbevelen, maar God bevestigt Zijne liefde jegens ons, dat Christus voor ons gestorven is, toen wij nog zondaars waren, Rom. V:8. Dus is de voorwaarde, om tot den gerechtvaardigen of volmaakten trap, waarvan wij door Adams zonde waren afgevallen, dat Christus voor onze zonden stierf, ons verloste, en ons ophief, "door het geloof in zijn bloed," tot dien volmaakten trap. |
|
|
"Wij
zijn gerechtvaardigd (opgeheven tot trap N) door het geloof."
"En gerechtvaardigd zijnde doer het geloof, hebben wij vrede bij
God." Rom. V:1, en worden niet langer door God als vijanden
beschouwd, maar als gerechtvaardigde menschelijke zonen, op den zelfden
trap als Adam en onze Heere Jezus, behalve dat zij werkelijk volmaakt
waren, terwijl wij slechts als [273] zoodanig gerekend worden.
Deze toegerekende rechtvaardigmaking beseffen wij door het geloof in Gods Woord, dat zegt: Gij zijt "gekocht" "verlost," "vrijgesproken van alle dingen.” Wij zijn in Gods oog onberispelijk, onbesmet en heilig in het kleed van Christus' gerechtigheid, dat ons door het geloof wordt aangerekend. Hij vond goed dat onze zonden hem werden toegerekend, opdat Hij er de schuld van dragen zoude, en Hij stierf voor ons alsof Hij de zondaar ware. Dientengevolge wordt zijne gerechtigheid toegerekend aan allen, die zijne verzoening aannemen, en die toegerekende gerechtigheid brengt daarbij al de rechten en zegeningen mede, die vóór de intrede der zonde genoten werden. Deze gemeenschap kan terstond door de beoefening des geloofs door ons worden aanvaard – terwijl het leven, en voller gemeenschap en vreugde ons verzekerd zijn – in den van God bestemden tijd. |
|
|
Maar bedenkt dat
terwijl rechtvaardigmaking een zalig iets is, het daarom onze natuur niet
veranderen kan.*
Wij blijven
menschelijke wezens. Wij zijn gered uit den ellendigen toestand van zonde
en vervreemding van God, en in plaats van menschelijke zondaars, zijn wij
menschelijke zonen, en nu, omdat wij zonen zijn, spreekt God tot ons ais
zoodanigen. Gedurende de Evangelische eeuw heeft Hij tot het [274] "kleine
kuddeke" van medeerfgenamen geroepen, zeggende. "Mijn zoon, geef Mij uw hart," – dat is, geef u zelf, al uwe aardsche krachten, uw wil, uwe talenten, uw alles aan Mij, gelijk Jezus u een exempel gegeven heeft, en Ik zal u tot een zoon maken op een hoogeren trap dan de menschelijke. Ik zal u tot een geestelijken zoon maken, met een geestelijk lichaam, gelijk aan dat van den verrezenen Jezus – "het uitgedrukte beeld van des Vaders persoon." Indien gij al uwe aardsche hoop, eerzucht, vooruitzichten, enz., op wilt geven, uwe menschelijke natuur geheel wilt toewijden, en het gebruiken in Mijnen dienst, dan zal Ik u een hoogere natuur geven, dan aan de overigen van uw geslacht, Ik zal u deel doen hebben aan de goddelijke nature – een erfgenaam Gods, en medeerfgenaam van Jezus Christus, opdat "zoo gij anders met hem lijdt, gij ook met hem verheerlijkt wordt." |
|
|
||
|
Zij die dezen prijs, welken het Evangelie hen aanbiedt op de rechte waarde
schatten, leggen met vreugde alle last af, en loopen met lijdzaamheid de
hun voorgestelde loopbaan, opdat zij dien prijs verkrijgen. Door onze
werken konden wij onze rechtvaardig making niet verkrijgen: onze Heere
Jezus deed al het werk dat daarvoor gedaan moest worden, en toen wij door
het geloof zijn voleindigd werk aannamen, werden wij gerechtvaardigd en
verhoogd tot trap N. Maar nu, als wij verderop willen, kunnen wij niet zonder de werken. Natuurlijk moeten wij niet ons geloof verliezen, want dan zouden wij ook onze rechtvaar- digmaking verliezen, maar gerechtvaardigd zijnde, en volhardende in het geloof, is het ons mogelijk (door de genade die ons gegeven is, bij onze verwekking door den Geest) werken te doen die Gode aangename vruchten voortbrengen. |
||
The Widow's Mite – pictures the Christian giving his/her all in consecration.
|
En God verlangt dat,
want het is het offer waartoe wij ons verbonden. God verlangt, dat wij
onze [275] waardeering van dien prijs toonen zullen, door er voor te geven
al wat wij hebben en zijn; niet aan menschen, maar aan God –
eene offerande, heilig, en door Christus, Hem welaangenaam, –
onze redelijke godsdienst. Als wij al deze dingen aanbieden, zeggen wij: Heere, hoe wilt gij dat ik dit alles aan U overgeef? mijne offerande, mijn tijd, mijne talenten, mijn invloed, enz.? Dan, in Gods Woord zoekende naar een antwoord, zullen wij zijne stem hooren die ons onderwijst hoe wij Hem alles hebben over te geven, zooals de Heere Jezus deed, door als de gelegenheid zich daartoe voordoet, wel te doen aan alle menschen, vooral aan de huisgenoten des geloofs, hen dienende met geestelijk of met natuurlijk voedsel, hen bekleedende met Christus' gerechtigheid of met aardsche kleeding, naar de mate van ons vermogen, en van hunne nooddruft. Alles hebbende toegewijd, zijn wij verwekt door den Geest, en hebben wij trap M bereikt, en nu, door de kracht die ons gegeven is, zullen wij, indien wij die kracht gebruiken, in staat zijn ons verbond na te komen, overwinnaars te worden, en meer dan overwinnaars doar (de kracht of Geest van) hem die ons liefgehad heeft, en ons gekocht heeft met zijn eigen dierbaar bloed. |
|
|
Maar aldus wandelende in de voetstappen van
Jezus, moeten wij nooit de overwinning als behaald beschouwen, noch rustig
nederzitten, want ons moeielijk werk zal niet volbracht zijn voordat wij
de kroon ontvangen hebben.
Die kroon zal verworven zijn, wanneer wij, even als onze getrouwe broeder, Paulus, den goeden strijd gestreden, en den loop zullen geëindigd hebben, doch eerder niet. Tot dien tijd toe, moet de vlam en de wierook van onze offerande van arbeid en dienst, dagelijks opgaan – "een welriekende reuk, eene aangename offerande, Gode welbehagelijk" (Fil. IV:18). |
||
|
[276] Zij die tot deze overwinnende schare
behooren, en die "slapen" zullen opgewekt worden, als
geestelijke
wezens op trap L, en zij, tot deze zelfde schare behoorende, die levend
overblijven, tot de wederkomst des Heeren, zullen "veranderd"
worden, overgebracht op den zelfden geestelijken trap.
Zij zullen geen oogenblik "slapen," hoewel de "verandering" de verbreking van den aardschen tabernakel met zich brengt. Niet langer zwakke, aardsche, sterfelijke, verderfelijke wezens, maar dan geheel uit den geest geboren – hemelsche, geestelijke, onverderfelijke, onsterfelijke wezens (1 Cor. XV:44, 52). Wij weten niet hoe lang het duren zal na hunne "verandering" of volmaking tot geestelijke wezens (trap L), eer deze schare als volle en voltallige vergadering zal verheerlijkt worden (trap K) met den Heere, vereenigd met hem in macht en groote heerlijkheid. Deze vereeniging en volle verheerlijking van het geheele Lichaam van Christus met het Hoofd, verstaan wij te zijn de bruiloft des "Lams," met zijne Bruid; als zij volkomen zal ingaan in de vreugde haars Heeren. |
|
m - Spirit
Begotten Class who become the Great Company
n - Spirit Begotten Class who become the Bride of Christ |
Bezie de kaart nu
weder eens; –
n, m, p, q, zijn vier verschillende klassen, die te samen de
zoogenaamde
Evangelische Kerk in zijn geheel voorstellen, zooals zij zich zelve
noemt, en beweert het lichaam van Christus te zijn. Beide de n en
de m klasse zijn op den trap der geestelijke verwekking M. Deze twee klassen hebben te samen gedurende de Evangelische eeuw bestaan; beiden vormden een verbond met God, levende offeranden te zullen worden; beiden werden "aangenomen in den Geliefde," en door den Geest tot nieuwe schepselen verwekt. Het verschil tusschen hen is dit: n stelt diegenen voor, die hun verbond houden, en met Christus gestorven zijn; wat aardsche wil, en doel, en eerzucht betreft, terwijl m de grootere vergadering van [277] geestelijk verwekte kinderen voorstelt, die zich verbonden hebben, doch helaas voor de volvoering van hun verbond terugdeinzen. De n klasse bestaat uit de overwinnaars, uitmakende de Bruid van Christus, die met den Heer in Zijnen troon in heerlijkheid zitten sullen – trap K. Dit is het "kleine kuddeke," aan wien het des Vaders welbehagen is, het Koninkrijk te geven. (Luk. XII:32.) Die van de m klasse deinzen terug van het afsterven aan het eigen ik, maar God heeft hen nog lief, en wil ze daarom door tegenspoed en moeite op trap L brengen, de volmaakte geestelijke hoogte. Maar zij zullen hun recht op de K hoogte, (de troon der heerlijkheid) verloren hebben, omdat zij geen overwinnaars waren. Indien wij des Vaders liefde waardeeren, en de goedkeuring des Heeren begeeren; indien wij leden van Zijn lichaam, Zijne Bruid wenschen te zijn, moeten wij ons verbond de, offerande blijde en gewillig ten uitvoer brengen. |
|
p - Believers,
q - Church- Goers, but not Believers; Hypocrites
"Let both grow together until
the harvest; and in the time of harvest I will say to the reapers, Gather ye together
first the tares, and bind them in bundles to burn them: but gather the wheat
|
Het meerendeel van wat wij de Kerk noemen
(de naamkerk) wordt voorgesteld door afdeeling of klasse p. Let er
op, dat die niet op trap M, maar op trap N staat. Zij zijn gerechtvaardigd,
maar niet geheiligd. Zij hebben zich niet ten volle aan God toegewijd, en
zijn daarom niet tot geestelijke wezens verwekt.
Zij staan echter hooger dan de wereld, omdat zij het rantsoen voor hunne zonden van Jezus hebben aangenomen, doch wat zij niet aangenomen hebben, is de hooge roeping dezer eeuw om deel uit te maken van Gods geestelijke familie. Indien zij voortgaan in het geloof, en zich geheel onderwerpen aan de rechtvaardige wetten van Christus' Koninkrijk in den tijd van de Wederherstelling aller dingen, zullen zij ten laatste de gelijkenis van den volmaakten aardschen mensch, Adam, verwerven. Zij zullen volkomen herkrijgen, alles wat door hem verloren werd. Zij zullen de zelfde menschelijke volmaaktheid, verstandelijke, [278] moreel en physiek verkrijgen, weer in de gelijkenis van Gods beeld zijn, gelijk Adam was, want tot dit alles werden zij vrijgekocht. En hun staat van gerechtigheid, trap N, als dezulken die gehoord en geloofd hebben in de verlossing door Christus, is een bijzondere zegen, dien zij door het geloof vroeger genieten dan de algemeene wereld (want allen zullen in de Duizendjarige eeuw tot deze kennis van de rechtvaardigmaking door het geloof komen. Deze echter, zullen het voorrecht hebben, van vroeger te zijn begonnen, en reeds eenigen voortgang in de goede richting te hebben gemaakt. Maar klasse p verwaarloost den grooten zegen van deze toegerekende rechtvaardigmaking in den tegenwoordigen tijd. Het wordt nu gegeven met het bijzondere doel, sommigen in staat te stellen de welaangename offerande te brengen, en bij klasse n ingelijfd te worden als leden van het lichaam van Christus. Diegenen die tot klasse p behooren, ontvangen Gods gunst (rechtvaardigmaking) "te vergeefs" (2 Cor. VI:1); zij gebruiken die gunst niet om voort te gaan, en zichzelven tot eene Gode welaangename offerande te stellen in den tijd dat deze offerande bij God aannemelijk is. Deze klasse, hoewel geen "heiligen," geen leden van het gezalfde "lichaam," worden door den Apostel "broeders" genoemd (Rom. XII:1). In dien zelfden zin zal het geheele geslacht als het hersteld is, broeders van Christus zijn, en kinderen Gods, hoewel van een andere natuur. God is de Vader van allen, die met Hem overeenstemmen, wie en waar zij ook zijn. Een andere klasse, aan de nominale Kerk verbonden, die nooit in Jezus als de verzoening voor hare zonden geloofde, en dientengevolge niet gerechtvaardigd is, – niet op trap N – wordt bij trap N, door afdeeling q voorgesteld. Zij zijn "wolven in schaapskleederen," doch zij noemen zichzelven Christenen, en worden als leden der Kerk aangezien. [279] Zij zijn geen ware geloovigen in Christus als hun Verlosser; zij behooren tot trap R; zij maken deel uit van de wereld, zijn niet op hun plaats in de Kerk, en brengen die kerk groote schade toe. In dezen gemengden toestand, met deze verschillende klassen n, m, p, en q, allen dooreengemengd en allen zich Christenen noemende, heeft de Kerk, of de "Gemeente" bestaan gedurende deze Evangelische eeuw. Zooals onze Heer voorspelde, is het zoogenaamde koninkrijk der hemelen (de nominale kerk) gelijk aan een akker die met tarwe en onkruid bezaaid is. En Hij zeide, dat ze beiden te samen zouden opwassen tot den oogst," aan het einde der eeuw, de "voleinding der wereld." Ten tijde des oogstes zal Hij aan de maaiers (de engelen – boodschappers) zeggen: "vergadert eerst dat onkruid en bindt het in busselen om hetzelve te verbranden, maar brengt de tarwe samen in mijne schuur." Matth. XIII:38, 41, 49. |
|
| Deze woorden onzes Heeren toonen ons, dat, terwijl Hij zich voornam dat beiden te samen zouden opwassen in deze eeuw, en aangezien zouden worden voor leden van de nominale Kerk (gemeente), Hij ook besloten had, dat er een tijd van scheiding tusschen deze twee bestanddeelen komen zoude, waarin zij, die werkelijk zijne Gemeente, zijne heiligen (n) zijn, door God goedgekeurd en erkend, geopenbaard zouden worden. (Matth. XIII:39.) | ||
|
Gedurende de Evangelische eeuw is het goede
zaad opgewassen, en het onkruid of het nagebootste koren ook. "Het
goede zaad zijn de kinderen des koninkrijks," de geestelijke kinderen,
klasse n, en m, terwijl "het onkruid zijn de kinderen
des Boozen."
Allen uit klasse q, en velen uit klasse p zijn daarom "onkruid," want "niemand kan twee heeren dienen," en, "gij zijt dienstknechten desgediennen dit gij gehoorzaamt" (Rom. VI:16.) Aangezien zij in klass p hun dienst en hunne talented [280] niet toewijden aan Hem die hen gekocht heeft, – een redelijke godsdienst – geven zij zonder twijfel veel van hun tijd en krachten, om God tegen te werken, en zijn dus in dienst van den vijand. |
|
The Harvest |
Ziet nu op de kaart
naar den "oogsttijd" of het einde der Evangelische eeuw; let op
de twee afdeelingen waarin het verdeeld is –
zeven jaren en drie en dertig jaren, precies hetzelfde als in den
oogsttijd van de Joodsche eeuw. Deze oogsttijd, evenals de Joodsche, zal
een tijd van beproeving en zifting van de Gemeente zijn, gevolgd door een
tijd van toorn, of uitgieten van de "zeven laatste plagen"
over de wereld, en over de zoogenaamde kerk, die er in begrepen is. De Joodsche Kerk was de "schaduw," of het vóórbeeld op den vleeschelijken trap (N) van alles wat de Evangelische eeuw geniet op den geestelijken trap (M). Dat wat vleeschelijk Israël in den oogsttijd hunner eeuw heeft gezift en beproefd, was de Waarheid, die hen ten tijde hunner bezoeking voorgehouden werd. De toen tot rijpheid gekomene Waarheid, was de sikkel, en die scheidde de "ware Israëlieten" van de zoogenaamde Joodsche Kerk, zoodat het bleek dat de ware tarwe slechts een klein deel uitmaakte van hen die het in naam waren. Zoo is het ook met den oogsttijd dezer eeuw. De oogsttijd der Evangelische eeuw, evenals die der Joodsche, is onder het oppertoezicht van den oppersten Maaier, de Heere Jezus, die dan tegenwoordig moet zijn. (Openb. XIV:14.) Het eerste werk van onzen Heer, in den oogsttijd dezer eeuw zal de scheiding tusschen het ware en het valsche zijn. De nominale kerk, om haar gemengden toestand, noemt de Heer, "Babylon" – verwarring; en de oogsttijd is de tijd voor het scheiden van de verschillende klassen in de nominale kerk, en voor het rijpen en volmaken van klasse n. Tarwe zal van [281] onkruid gescheiden worden, de rijpe tarwe van het onrijpe graan, enz. Die uit klasse n zijn "eerstelingen" van de tarwe, en nadat zij afgescheiden zijn, zullen zij ter bestemder tijd, Christus' Bruid worden, en voor eeuwig met en als haar Heer zijn. |
|
r - Jesus, at His
second advent s - Little Flock, separating from nominal church S - World's time of trouble in Gospel Harvest. Separation of Wheat and Tares.
|
De afscheiding van deze kleine kudde uit
Babylon wordt aangetoond door figuur S. Zij is op weg om één
te worden met haren Heer, en om Zijnen Naam te dragen en Zijne
heerlijkheid te deelen. De verheerlijkte Christus, Hoofd en lichaam,
wordt aangeduid door figuur w. Figuur t, u, en v
stellen Babylon voor, de Naamkerk, in stukken scheurende, en vallende,
gedurende dezen "tijd van benauwdheid," in den "dag onzes
Heeren."
Hoewel dit een vreeselijke zaak schijnt, zal het toch van groot voordeel voor de ware tarwe zijn. Babylon valt omdat zij niet is, wat zij zich voorgeeft te zijn. De "Naamkerk" bevat vele huichelaars, die zich aan haar verbonden hebben, om haar eervol aanzien in het oog der wereld, en die door hun gedrag Babylon tot een slechten reuk in de neusgaten der wereld maken. De Heer heeft altijd hun waar karakter gekend, maar naar Zijn voornemen, laat Hij hen aan henzelven over, tot aan den "oogst," als wanneer Hij uit Zijn koninkrijk zal vergaderen al de ergernissen, en degenen die de ongerechtigheid doen, en zullen dezelven in den vurigen oven werpen (benauwdheid, verwoestende hun zoo genaamd stelsel en valsche betooging) . . . . Dan zullen de rechtvaardigen blinken gelijk de zon in het Koninkrijk huns Vaders. (Matth. XIII:41, 43.) De benauwdheid komende over de Kerk, zal grootendeels veroorzaakt worden door den wasdom van Ongeloof en Spiritisme, in verschillende soorten, hetgeen zware beproevingen zijn zullen, daar Babylon zoovele leeringen heeft, strijdende met Gods Woord. Evenals in den oogsttijd der Joodsche eeuw, het kruis van Christus voor den Jood, die eer [282] en macht verwachtte, een steen des aanstoots was, en den wereldwijzen Griek een ergernis, zoo zal in den oogsttijd der Evangelische eeuw, dat kruis wederom een steen des aanstoots, en een rots der ergernis zijn. |
|
t - Great Company u - Babylon Falling v - Babylon, Hypocrite Element w - Glorified Christ, Head |
Ieder die iets anders op Christus gebouwd
heeft, dan het goud, het zilver, en de kostelijke steenen der Waarheid, en
die een karakter heeft, daarmede overeenstemmende, zal zich in den tijd
des "toorns" (vuur) zeer in't nauw gebracht voelen, want al het
hooi, het hout en de stoppelen van leer en verrichtingen zullen
vernietigd worden.
Zij die behoorlijk gebouwd hebben, en die dientengevolge het goedgekeurde karakter bezitten, worden afgebeeld door figuur S, terwijl t voorstelt de "groote schare" verwekt door den Geest, maar die op hout, hooi, en stoppelen gebouwd hebben – tarwe, maar niet ten volle gerijpt ten tijde van het binnenhalen der eerstelingen (S). Zij (t) verliezen den prijs van den troon, en van de goddelijke natuur, maar zullen ten laatste wedergeboren worden tot geestelijke wezens eener lagere orde dan de goddelijke natuur. Hoewel deze waarlijk gezalfd zijn, heeft de geest der wereld hen in zulke mate overmand, dat zij er niet in slaagden hun leven ten offer te brengen. Zelfs in den "oogsttijd," terwijl de levende leden der Bruidsgemeente van de anderen gescheiden worden door de Waarheid, zullen de ooren van die anderen, met in begrip van klasse t traag zijn om te hooren. Zij zullen traag zijn om te gelooven, en traag om in dien tijd van scheiding te handelen. Zij zullen, zonder twijfel, zeer verschrikt zijn, als zij later beseffen, dat de Bruidsgemeente ingezameld is, en vereenigd met den Heer, en dat zij omdat zij lusteloos en beladen waren, dien hoogen prijs verloren hebben; maar de schoonheid van Gods plan, die zij dan zullen beginnen in te zien, evenals de groote liefde die er uit spreekt, voor [283] zich zelven en voor de geheele wereld, zal hun smart overwinnen, en zij zullen uitroepen:
Merk ook hier op, hoe rijkelijk de Heer in alles voorziet. Hun wordt de boodschap gezonden. – Hoewel gij niet tot de Bruid des Lams behoort, moogt gij aan het avondmaal van de bruiloft tegenwoordig zijn – "Zalig zijn zij, die geroepen zijn tot het avondmaal van de bruiloft des Lams" (vers 9). Deze schare zal ter bestemder tijd, door de kastijdingen des Heeren tot volle overeenstemming met Hem en Zijn plan komen, en zij zullen hunne kleederen wasschen om ten laatste een plaats naast de Bruid te bereiken – y op den geestelijken trap L – Openb. VII:14, 15. |
|
x - The glorified
Christ class reigning y - The Great Company z - Fleshly Israel restored
|
De tijd der benauwdheid, die de wereld zal
aantasten, zal zijn nadat Babylon begonnen is te vallen en in stukken
te scheuren. Het zal een omverstooten zijn van alle menschelijke
vereenigingen en regeeringen, de wereld alzoo voorbereidende voor de
regeering der gerechtigheid.
Gedurende dien tijd van benauwdheid zal vleeschelijk Israël (e), dat uitgeworpen was totdat de volheid der Heidenen zoude zijn ingekomen, weder in Gods gunst hersteld worden, en de Evangelische Kerk of geestelijke Israël zal voltooid en verheerlijkt worden. Gedurende de Duizendjarige eeuw zal Israël de voornaamste natie der aarde zijn, aan het hoofd van allen op den aardschen volmaaktheids trap (N), waarbij langzamerhand al de gerechtvaardigden in éénheid en harmonie zich voegen zullen. Hun terugkeer tot de volmaakte menschelijke natuur, evenals die der gansche wereld, zal een werk zijn dat trapsgewijze voortgaat, tot wier voltooing de [284] geheele Duizendjarige eeuw noodig zal zijn. Gedurende die Duizendjarige regeering van Christus, zal de Adamitische dood langzamerhand worden verslonden of vernietigd. Zijne verschillende graden – ziekte, smart, en zwakheid, zoowel als het graf – zullen onder de macht van den grooten Hersteller komen, totdat aan het einde dier eeuw de groote pyramide van onze kaart volkomen zal zijn. De Christus (x) zal het hoofd van alle dingen zijn, – van de groote schare van menschen en engelen – naast den Vader; daarnaast in orde en rang zal zijn de groote schare geestelijke wezens (y) en dan de engelen; vervolgens Israël naar het vleesch (z), (waardoor alleen ware Israëlieten begrepen zijn) aan het hoofd van aardsche natiën; dan de wereld der menschen (w) wedergebracht tot een volmaakt bestaan; gelijk het hoofd van het menschelijke geslacht, Adam, vóór zijnen val. Deze wederherstelling zal gaandeweg volbracht worden, gedurende de Duizendjarige eeuw – de "tijden der wederherstelling" (Hand. III:21). Sommigen echter zullen van onder de menschen worden vernietigd; ten eerste, allen die met volle gelegenheid en licht, weigeren vorderingen te maken in gerechttigheid en volmaaktheid (Jes. LXV:20), en ten tweede, zij die gevorderd zijnde in de volmaking, in de laatste beproeving aan het einde der eeuw ontrouw blijken te zijn. (Openb. XX:9.) Dezulken sterven den tweeden dood, waarop geene opstanding meer volgen kan, of herstelling beloofd is. Slechts ééne volle, persoonlijke beproeving wordt gegeven. Slechts één rantsoen zal er ooit gegeven geworden zijn. Christus sterft niet weder. Als wij het groote plan van onzen Vader bezien, dat de verhooging der kerk ten doel had, waardoor Israël en al de geslachten der aarde gezegend werden met een wederherstelling aller dingen, dan worden wij herinnerd aan het lied der engelen: [285] |
|
W - Mankind restored |
Dat zal de voltooing van Gods plan wezen – het bijeenvergaderen van alle dingen in Christus. Wie zal dan zeggen, dat Gods plan eene mislukking geweest is? Wie zal dan zeggen, dat Hij het kwade niet ten goede gekeerd heeft, en den toorn van menschen en duivelen niet gebruikt heeft tot Zijn eigenen lof? De pyramide figuur dient niet alleen om ons duidelijk volmaakte wezens voor te stellen, maar beantwoordt ook zoo goed aan het doel, de éénheid der schepping voor te stellen, die éénheid zooals zij zijn zal, als eenmaal alles bereikt zal zijn onder Christus, het Hoofd niet alleen van de Gemeente, welke is zijn lichaam, maar ook van alle ding beide in hemel en op aarde. (Ef. I:10.) |
|
|
Christus Jezus was het "begin,"
het "hoofd," de "hoeksteen," de voornaamste
"uiterste
hoeksteen" van dat groote gebouw, dat nu nog slechts begonnen is;
en in harmonie met al de lijnen en hoeken van den buitensten oppersten
hoeksteen, moeten al de steenen gebouwd worden.
Het doet er niet toe hoeveel verschillende soorten van steenen er zijn, hoeveel verschillende naturen, aardsche en hemelsche er onder Gods zonen zijn, maar allen, om Hem eeuwig welbehagelijk te zijn, moeten den beelde Zijns Zoons gelijkvormig wezen. Allen die tot dit gebouw willen behooren, moeten deel hebben aan den geest van gehoorzaamheid aan God, van liefde jegens Hem en Zijne schepselen (zoo duidelijk in Jezus voorgesteld) – het vervullen van de wet: Gij zult liefhebben den Heere uwen God, met geheel uw hart, gemoed, ziel en krachten, en uwen naasten als uzelven. |
|
| Bij den ontwikkelingsgang (zooals Gods Woord deze toevergadering aller dingen, beide hemelsche en aardsche, onder één hoofd uitteekent, werd Christus Jezus het hoofd, het eerst uitverkoren, [286] daarna de Kerk of de Gemeente, welke is zijn lichaam. Engelen en anderen volgen dan in rang, daarna de verwaardigden uit Israël, en de wereld. | ||
| Te
beginnen met de hoogsten, zal de orde voortgaan, totdat allen tot
éénheid en harmonie zullen gebracht
worden. Eene bijzonderheid is het, dat deze beproefde, voornaamste,
opperste hoeksteen, het eerst gelegd is, en een hoek (fundeering) steen
genoemd wordt.
Dit toont het feit aan dat de grond van alle hoop op God en gerechtigheid gelegd is, niet op de aarde, maar in de hemelen. En zij die daaronder gebouwd zijn, en met deze hemelsche grondlegging vereenigd zijn, er aan vastgehouden worden door hemelsche aantrekkingen en wetten. En hoewel deze orde juist de omgekeerde is van een aardsch bouwwerk, hoe eigenaardig toch, dat de steen in wiens gelijkenis het geheele gebouw bevonden wordt, het eerst gelegd is. En hoe eigenaardig ook, dat onze grondveste opwaarts gelegd is, niet benedenwaarts, en dat wij als levende steenen "op gebouwd worden in alle dingen tot Hem" Aldus zal het werk gedurende de Duizendjarige eeuw voortgaan, en ieder schepsel, van elke natuur, in hemel en op aarde, zal God loven en dienen in den weg van volmaakte gehoorzaamheid.
|
||
|
|
Dezelfde leer, in deze kaart der eeuwen afgebeeld, vinden wij in dit goddelijk toebereidezinnebeeld, waarover wij later in meer bijzonderheden zullen treden. Wij plaatsen dit naast de kaart, opdat de verschillende trappen of schreden naar het Heilige der Heiligen beter kunnen worden onderscheiden en gewaardeerd. Buiten den voorhof van [287] den Tabernakel, ligt de geheele wereld in zonde, op trap R. Door de "poort" ingaande in den "voorhof" worden wij geloovigen of gerechtvaardigden op trap N. Zij die vooruitgaan in heiliging, "jagen" naar de deur van den Tabernakel, en ingaande (trap M) worden zij priesters. Zij worden versterkt door de "toonbrooden," verlicht door den "kandelaar," en in staat gesteld welbehagelijke wierook Gode op te offeren door Jezus Christus aan het gouden altaar. Eindelijk, in de eerste opstanding, gaan zij den toestand van geestelijke volmaking, of het "Heilige der Heiligen" (trap L) in, en worden met Jezus vereenigd in de heerlijkheid Zijns Koninkrijks, trap K. |
|
|
|
||||
